فرایند آنتی حلال فوق بحرانی (Supercritical Antisolvent) از سیستم‌های دوتایی حلال/ آنتی‌حلال برای تولید میکروپودرها و نانوپودرها استفاده میکند. در این روش، سیال فوق بحرانی به طور مثال CO2 عنوان یک آنتی حلال عمل کرده، باعث متبلور شدن جسم حل‌شونده میشود. دو تکنیک اساسی برای این فرآیند وجود دارد که در ذیل شرح می‌شوند.
1– عملیات ناپیوسته:
در این تکنیک یک سیال فوق بحرانی، به عنوان آنتی حلال سبب ترسیب جامدات میشود. جامدات ابتدا در یک مایع حل می‌شوند و یک سیال برای ترسیب ذرات جامد افزوده میشود. افزایش سریع سیال، موجب کاهش ناگهانی دانسیته مایع و انبساط حجمی آن شده و باعث میشود که مخلوط مایع به حالت فوق اشباع برسد و ماده حل‌شونده به صورت ذرات میکرو یا نانومتری رسوب کند. مزیت این تکنیک کنترل اندازه ذرات از طریق سرعت تزریق آنتی حلال، غلظت اولیه مواد در محلول، و دما است. در فرآیند ناپیوسته، پروفایل انبساط حجمی مایع تابعی از دما، پروفایل فشار، نوع حلال و آنتی حلال و قدرت همزن است.
2– عملیات نیمه پیوسته یا پیوسته:
به طور کامل در تکنیک‌های آنتی حلال ناپیوسته، به دلیل حذف شدن فاز مایع تکنیک آنتی حلال پیوسته توسعه داده شده است. در تکنیک‌های آنتی حلال پیوسته مثلاً سیستم‌های استخراج حلال آئروسل، فازهای مایع و فوق بحرانی به طور پیوسته به داخل یک محفظه وارد می‌شوند. قطرات مایع خیلی کوچک، در ابعاد زیر میلی‌متر، با یک مقدار مازاد از سیال فوق بحرانی برخورد می‌کنند.
برای تولید قطرات مایع کوچک در نازل، محلول مایع در فشار 20 بار بیشتر از فشار کاری محفظه تبلور پمپ میشود. محدوده اندازه ذرات تولید شده از 1 تا 250 میکرون قابل تغییر است. در فرایند آنتی حلال پیوسته، اثر متغیرهای دما، فشار، غلظت محلول تزریقی، طبیعت حلال‌های مایع و سیال فوق بحرانی بر خواص فیزیکی محصول، بررسی و بهینه میشود. از فرآیند SAS برای تولید ترکیبات منفجره، کاتالیست‌ها، ابررساناها، پلیمرها، نانواسفرها یا میکرواسفرها، میکروفیبرهای با قطرهای 01/0 میکرومتر بیشتر و برخی ترکیبات دارویی استفاده میشود.
استفاده از روش‌های نوین جهت تولید ذرات ریز در مقیاس نانو یا میکرو، باعث مرتفع ساختن مشکلات روش‌های قدیمی شده، منجر به توزیع اندازه ذرات کنترل شده میشود. همچنین با به کارگیری روش‌های بر پایه سیال فوق بحرانی، خلوص بالایی از بلورهای تشکیل شده و شکل هندسی مطلوب بدست می‌آید.
تکنیک ضد حلال فوق بحرانی یک تکنیک بسیار انعطاف پذیر برای میکرونیزه کردن ترکیبات دارویی و طبیعی است. این تکنیک بر اساس تماس یک محلول آلی با دی اکسید کربن فوق بحرانی است.
در طول اختلاط، SC-CO2 به سرعت در محلول آلی حل میشود و باعث رسوب املاح توسط اثر ضد حلال میشود. پس از آن، SC-CO2 به طور موثر حلال آلی را استخراج میکند و اجازه میدهد تا محصولات کاملاً بدون حلال به دست آید.
پردازش SAS همچنین می تواند برای کپسوله کردن یا رسوب دادن ترکیبات فعال مختلف و مواد حامل استفاده شود و در نتیجه میکروکامپوزیت ها و میکروکپسول ها تولید شود.
در فرآیند SAS میتوان سینتیک فرآیند بارش را به دقت کنترل کرد. در برخی موارد، این امکان تولید کنترل شده پلی‌مورف‌های کریستالی مختلف یا ذرات آمورف را فراهم میکند، که یک ویژگی بسیار جالب برای کاربردهای تجاری این تکنیک است.
در طول 15 سال گذشته، ما کاربرد بارش SAS را برای انواع زیادی از مواد، از جمله ترکیبات طبیعی مانند کاروتنوئیدها، کورستین، کافئین یا عصاره‌های گیاهان دارویی، مواد دارویی مانند ایبوپروفن یا اسید ماندلیک، مواد معدنی مانند هیدریدها، یا پلیمرهایی مانند پلی اتیلن گلیکول، پلی لاکتیک اسید یا کوپلیمرهای پلورونیک.